τριακοντώρυγος

-ον, Α

αυτός που έχει μήκος τριάντα οργιών («τὰ δὲ δίκτυα δεκώρυγα, εἰκοσώρυγα, τριακοντώρυγα», Ξεν.)

[ΕΤΥΜΟΛ. < τριάκοντα + -ώρυγος, σπάνια μορφή στην οποία απαντά ως β' συνθετικό η λ. ὀργυιά (πρβλ. πεντ-ώρυγος)].